ارزش محقق

چند روز پيش با يکی از دوستام چت ميکردم، حسابی ناراحت بود و می گفت که استاد راهنماش ميخواد از ايران بره، برام عجيب بود(1) مخصوصاً وقتی يادم اومد که همين آدم چهار سال پيش بعد از سالها کار و تحقيق تو خارج از کشور، با چه شور و شوقی برگشته بود تا يک پژوهشکده رو تو يکی از معتبرترين مراکز تحقيقاتی کشور راه بندازه. مرتب مي رفت دانشگاه های مختلف و سمينار ميداد، سه سال اين در و اون در زد تا بالاخره تونست دوره دکترا رو تو پژوهشکدشون را بندازه.
وقتی از دوستم دليلش رو پرسيدم گفت که اينجا بهش ميگن کل سابقه تو واسه ما همين چهار ساليه که اينجا بودی، يعنی کل ده بيست سالی رو که اين بنده خدا تو جاهايه ديگه کار کرده و تجربش رو برا اينا آورده همش باد هوا ست. تازه همين چند سال رو هم باهاش قراردادی کار کردند.
بدتر از اون اينکه خود استاده ميگفته که کلی از اساتيدی که تو اين چند ساله برگشتند بخاطر همين مشکل دارن بر می گردند.

1- البته تعجبم خيلی هم زياد نبود، چون از همون اولش هم انتظار يه همچين روزی رو داشتم.