صلاح مملکت خویش رو خودتون می‌دونید منو سنه نه!

خستگی دیروز بدجوری موند تو تنم. دیشب وقتی یکی از بچه‌ها زنگ زد و گفت که تو بعضی جاها معین تا ۸۰٪ آرا رو آورده کم مونده بود از پنجره قطار بپرم بیرون! ولی صبح که اومدم اینجا و دیدم که...
مشارکت مردم که تو کل کشور خیلی خوب بوده٬ ولی ضاهراً تو تهران (و احتمالاً شهرای بزرگ دیگه) خیلی پایینه٬ که معین هم از همینجا ضربه خورده.
تقلب وسیع رو بعید میدونم٬ ایراد و اشکالی هم اگه باشه در حد همون جابجا شدن کروبی و احمدی نژاده. اصلا چه فرقی دیگه می‌کنه؟ مهم این واقعیته که دموکراسی و حقوق بشر واسه عامه مردم اصلا معنی نداره. اینجا اصلا کسی مثل کروبی باید رئیس جمهور بشه که دغدغه‌های مردم رو بهتر حالیشه.
حتی اگه این حرفا درباره بسیج نیروها واسه رای به احمدی نژاد هم درست باشه چیزی از سلامت انتخابات کم نمیکنه٬ نیروهای نظامی هم مثل همه یه سهم رای دارن٬ اینکه اونا تونستن نیروهای خودشون رو یه جا جمع کنن تازه یه نکته مثبت براشون بحساب میآد که اصلاح طلبا و ملی-مذهبی‌ها یا اصلاً همچین نیرویی ندارن یا نتونستن ازش استفاده کنن (که البته من فکر می‌کنم که اولی درستره).
من همش فکر می‌کردم که چرا باید ۲۵ سال طول بکشه تا مردم به حرفای مهندس بازرگان برسن! ولی ضاهراً ۲۵ سال فقط برا روشنفکرامون لازم بوده.
اینارو ولش من خودم موندم چیکار کنم٬ تابستون رو می‌خواستم یه سر بیام ایران٬ الان دیگه اصلاً حس و حالشو ندارم از طرفی هم می‌ترسم که تا سال بعد اونقده خر تو خر بشه که دیگه اصلاً نشه اومد.